Komentarze (0)
Uczucie - które zamiera
Wstał dzień a z nim myśli rozsypane
Czy to była jawa - czy sen?
Pytania z ciszą… kłębią się stale
A odpowiedzi brak oczekiwanej
Szarość dnia pokrywa ziemię
Czy głos, który był echem dotarł?
Czy wiatr psotnik go rozdmuchał?
Czy może kwiat uczuć zamiera?
Zacierając za sobą drogę wspomnienia
Która z biegiem czasu szlak zaciera
A może sęp swymi szponami rozrywa
By nie kwitła, lecz uschła z pragnienia
Trudno jest w tej chwili myśli pozbierać
Co jest prawdą - a co fałszem?
Czy to - co było kwiatem… też umiera?
Widać chmury na błękicie nieba
Sępów gromada rozszarpuje piękno
Choć odsuwane złe myśli napierają
Nie wiadomo, co począć z tą zjawą?
Czy poddać się szponom czy uciekać i czekać?
A miłość kwiat piękna…gubi swe płatki
Czy jej drogi znowu wiatr pokrzyżował?
Lub echo przeniósł w inny kierunek
Jak zrozumieć… ciszę i pustkę?
Kiedy jeszcze krzyk z duszy się wydobywa
Anna (KAJA)
